We hebben er allemaal wel een keer mee te maken gehad. Eenzaamheid doordat je alleen bent, eenzaam in een relatie, eenzaam omdat je geen vrienden hebt of als je ergens alleen voor staat of niet begrepen wordt. Eenzaamheid kan best een pijnlijk proces zijn, maar desalniettemin kan het ons veel leren. Mijn hele leven heb ik me merendeel eenzaam gevoeld en een groot gedeelte had ermee te maken dat de mensen mij niet begrepen, en daar heb ik toch wel last van gehad.
En dit ging van familie tot vrienden en de rest van de mensen om me heen. De nodige drang om mezelf altijd uit te leggen heeft heel lang geheerst bij mij, maar hoe kan je jezelf nu uitleggen als je jezelf niet begrijpt. En daar ligt vaak de sleutel om uit je eenzaamheid te komen. Want eenzaamheid kan je juist ook heel veel vertellen. Het kan je vertellen dat je jezelf niet begrijpt en niet met jezelf overweg kan, en jezelf niet als je eigen beste vriend of vriendin ziet. Maar hoe leer je dat dan als dat je nooit aangeleerd is? Hoe leer je van jezelf houden in een maatschappij waarin je juist niet jezelf kan zijn? Waarin de maatschappij je afkeurt als je anders bent dan de norm? Maar wat is de norm dan? Zijn dat de regels die de maatschappij opgelegd heeft of heb jij jezelf in een keurslijf gezet? Wat heeft ertoe geleid dat jij jezelf niet kan accepteren zoals je bent?
Een heleboel soulsearching zorgt er uiteindelijk voor dat je tot bepaalde antwoorden zult komen, want zelfkennis is immers de sleutel tot alles. Als je jezelf leert kennen en vrienden met jezelf wordt, ga je jezelf ook steeds meer begrijpen en accepteren. Toch is eenzaamheid niet echt leuk op z\’n minst gezegd, maar we gaan er allemaal een keer doorheen. Je denkt dat je het leven niet alleen aan kan en je verdwijnt al snel in een slachtofferrol.
Maar wat nou als die eenzaamheid nu niet voor niets in je leven is gekomen? Wat nou als je juist die eenzaamheid moet of mag ervaren om te leren weer terug te gaan naar je bron? Wat nou als die eenzaamheid alleen maar een spiegel is van jouw innerlijke wereld? Wat wil het je leren? Wat wil eenzaamheid jou nou zeggen? Heb je daar weleens bij stil gestaan? Leert eenzaamheid jou niet gewoon weer van jezelf te houden? Als je eenzaamheid in het woordenboek opzoekt krijg je dit antwoord:
Eenzaamheid is een gevoel, sociaal isolement een situatie. \”eenzaamheid is het fysiek ervaren van een gebrek aan verbondenheid met anderen\”. De meeste mensen die eenzaamheid beschrijven noemen het een gevoel van verdriet, van leegte.
Een gebrek met verbondenheid met anderen staat er… Maar als je in verbondenheid bent met jezelf en van jezelf houd, dan weet je dat je niet eenzaam bent of hoeft te zijn. Want je bent tevreden met jezelf en wat/ wie je wel of niet hebt. Ik voel me soms meer eenzaam in grote groepen, dan wanneer ik alleen ben. Ik kan als ik alleen ben connectie maken met mezelf en ik vind mezelf goed zoals ik ben. Begrijp me niet verkeerd hoor, want ook ik ken die eenzaamheid, voel en doorleef het met momenten. Alleen kom ik wel steeds tot bepaalde conclusies die ik hier graag deel. Want als je niet eenzaam bent, en niet in dat gevoel blijft hangen, dan ben je ook makkelijker bereid om bepaalde stappen te nemen en niet in de oude vertrouwde slachtofferrol te blijven. Dan ga je erop uit, al is het in je eentje en dan ga je dingen ondernemen waardoor je weer in contact komt met andere mensen.
Dus ga je weer verbintenissen aan, die het leven mooier maakt. Want uiteindelijk moet je het ook zelf doen en uiteindelijk ben jijzelf degene die de touwtjes in handen heeft en je leven leuk mag maken. Als je eenzaamheid voelt en zoals hierboven omschreven die gevoelens van verdriet en leegte ervaart, dan is dat niet erg. Het vertelt je ook dat die gevoelens er mogen zijn en dat je die tijd nodig hebt om te reflecteren, te helen en om wat soulsearching te doen. Laat die momenten dan ook toe en kijk ernaar. Kijk wat het jou op dat moment te vertellen heeft en vecht er niet tegen. Soms zijn juist die momenten zo belangrijk om weer te leren voelen of om weer jezelf terug te vinden. Hoe dan ook heeft het je iets te zeggen en dan is het aan jou of je op ontdekking gaat en het doorleeft of uit de weg gaat door in die slachtofferrol te stappen. Maar je komt er altijd sterker en bewuster uit en dan besef je dat je niet meer alleen bent of hoeft te zijn en dat het allemaal goed is zoals het is. Want jij bent goed zoals je bent 😉
Namaste