We willen het er niet over hebben, we willen er niet over praten, maar het is er en het overkomt bijna iedereen wel. Het is een rotgevoel, die je zo hard mogelijk weg wilt duwen. Het helpt je herinneren dat je zo niet in het leven wilt staan, maar dat je vrolijk en vreugdevol je leven tegemoet wilt gaan. Maar niets is minder waar en je kan het gevoel niet ontvluchten. Het kruipt zo naar boven en het is een sluimerend gevoel wat steeds maar groter wordt. Je probeert het te ontvluchten door afleiding te zoeken en er niet aan te denken en op alle mogelijke manieren buiten jezelf te zoeken, maar daar zal je niet hetgeen vinden wat je zoekt. Misschien tijdelijk en maar het gevoel blijft onderliggend aan je trekken. Je blijft in de emoties hangen en je vraagt je af waar het vandaan komt. Over-analyseren en somber denken nemen de overhand en voor je het weet zit je in een donker en zwart gat. Medicijnen zijn niet de oplossing, dat weet je diep van binnen. Sommige zullen wel voor de medicijnen gaan, maar die maken jou alleen maar een kasplantje. Gevoelloos voor alles wat er is. Geen gevoel voor dalen, maar ook geen gevoel voor pieken en je leeft een emotieloos leven. Het stopt al je gevoelens letterlijk weg, en niet wetende dat als je met deze medicatie stopt jouw gevoelens allemaal des te harder naar boven komen met alle gevolgen van dien. Geloof me, ik heb die medicijnen gehad en heb alles ervaren. In de extreme gevallen kan het tijdelijk helpen. Ik weet dat, want ik was zo een extreem geval en het heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf niks aandeed. Maar hoe meer medicijnen, hoe meer je wegstopt en dus niet bezig bent met jouw proces van heling. Het is een tijdelijke pleister op de wonden!
Confrontatie aangaan
De enige en beste manier is de confrontatie aangaan met je gevoel. Wat voel je? Waarom voel je dat? Wat is het onderliggende gevoel? Heb je iets meegemaakt en nooit verwerkt? Zijn het oude emoties? Is het pijn wat je niet wilt voelen? Ben je bang terug te vallen? Waarom ben je zo bang voor het donker? Dit zijn een enkele vragen die je jezelf kunt stellen, maar besef ook dat het niet makkelijk zal zijn. Het is niet makkelijk om pijn en verdriet te voelen en naar die donkere plek te gaan, die je met zoveel moeite probeert te vermijden of weg te stoppen. Waarom laat je dit gevoel niet toe? Waarom accepteer je dit deel van jezelf niet? Ook dit is wie je bent toch? Je kan alleen maar het licht toelaten, als je ook bereid bent het donker te ontvangen. Accepteer wie je bent, met de gevoelens die je hebt. Het zal niet altijd makkelijk zijn en ik zeg ook niet dat je er in moet blijven hangen, maar het altijd maar wegduwen is het ontkennen van je ware gevoelens. Gevoelens die ook gehoord en geheeld willen worden. Het is een stuk wat er ook mag zijn en sneller zal oplossen als je het toelaat er te zijn. Het gevecht tegen het gevoel, die weerstand creëert alleen maar meer van wat er is. Zoveel onderliggende verdriet wat eruit mag komen en wat er ook uit wilt. Hoe meer eruit zal komen, hoe lichter jij je zult voelen. Laat het er gewoon zijn. Probeer het elke keer weer opnieuw. Het zal niet elke keer of elke dag lukken, maar als je bewust blijft en de intentie zet, dan ga je elke keer een stapje vooruit.
Uit het dalletje
Als je stappen onderneemt om helemaal van jezelf te houden, met je lichte en donkere delen, dan komt er een moment van inzicht. Als je het maar toelaat en alles volledig omarmt. Het donkere dalletje is er nou eenmaal, het bestaat en kan altijd terug komen. Maar elke keer als je wat opruimt zal het steeds beter gaan en zal je steeds sterker in je schoenen helpen staan om alles aan te kunnen. Je leert jouw donkere deel, jouw donker dalletje steeds beter kennen en je herkent waar het vandaan komt en wat het nog meer creëert. Je wordt flexibeler met jezelf en begrijpt dat dit ook een deel van het leven is, van jou reis. Je weet dat het jou meer terug zal brengen naar jou ware essentie en weer helpt in liefde en licht terug te komen. Steeds beter weet je uit je dalletje te komen en het donker te trotseren als een echt krijger, want dat ben je. Als je uit je dalletje komt ben je een krijger die het donker overwonnen heeft en je weet diep van binnen, dat als hij de volgende keer weer komt, jij voorbereid bent. Jij weet hoe je mag handelen en dat je in liefde voor jezelf hier weer sterker uit zult komen. Want jij hebt jezelf geaccepteerd! Wees lief voor jezelf in dit hele proces en weet dat dit ook voorbij gaat en dat iedereen dit weleens ondergaat. Als het echt niet alleen gaat, vrees dan niet om hulp te vragen. Andere mensen kunnen jou dat zetje geven of dat inzicht geven, of alleen een luisterend oor zijn en jou het gevoel geven dat je er niet alleen voor staat. Vertrouw op jezelf en houd van jezelf in alle opzichten. Je bent goed zoals je bent, ook al zie je dat misschien nu nog niet. Maar aan het einde van de tunnel is er licht, dat licht waar jij zo naar verlangt heb. Het komt altijd goed! Vertrouw er maar op.
“Sometimes when you lose your way, you find YOURSELF.” ― Mandy Hale, The Single Woman: Life, Love, and a Dash of Sass
Namaste