Hoe doe je dat als je dat nooit echt goed gedaan of geleerd hebt? Als je altijd maar de helpende hand bent, en altijd maar ja op alles zegt? Of altijd maar van alles accepteert? Als je mensen niet wilt teleurstellen, omdat je zelf weet hoe het voelt? En als je oplest ook niet beter weet, omdat je jezelf altijd maar hebt lopen wegcijferen voor een ander? Na veel vallen en opstaan zou je er oplest wel achter moeten komen dat jouw grenzen net zo belangrijk zijn als die van een ander. Een ander zegt toch ook makkelijk nee, of laat toch ook niet zo snel over zijn of haar grens gaan?
Waarom doe jij het dan wel? Wat heeft er voor gezorgd dat je zo bent geworden? Deels heeft het te maken met opvoeding, en de dingen die je overneemt van je ouders. Dit doen ze overigens niet eens bewust, maar dat is er bij hun ook door omstandigheden in gegroeid. En het heeft natuurlijk alles te maken met eigenwaarde en voor jezelf opkomen. Jezelf niet meer weg te cijferen. En jezelf uit te spreken met wat je wel en niet zou willen, en daardoor jouw hart volgt in alles wat je doet. Het is niet erg als het soms gebeurd, maar het zou geen gewoonte moeten worden. Eigenwaarde helpt jou in je kracht te staan en aan te geven waar jouw grenzen liggen, ongeacht hoe een ander erover denkt.
De wereld is een spiegel
Natuurlijk spiegelt de wereld jou alleen maar voor, waar jij aan zou kunnen werken. Het is niet altijd even makkelijk, maar wel belangrijk voor jouw reis en ontwikkeling. Je kan niet altijd maar ja en amen doen of zeggen, gezien het ook niet gezond is voor jouw welzijn. Lief zijn voor jezelf is ook jouw grenzen aangeven, en duidelijk maken wat je wel of niet wilt in het leven. Of je wel of niet wilt dat iemand jou op een bepaalde manier behandeld, of dat mensen zich op een bepaalde manier naar jou gedragen.
Je kan niet altijd toegeven, gezien het ook niet goed is voor jouw eigenwaarde. Ergens onderliggend vind jij jezelf niet waardig genoeg, dus laat je het vaak ook toe dat mensen over jouw grenzen gaan. Het gevoel niet afgewezen worden is daarin misschien wel de grootste factor die jou tegenhoud. Hoe zou het zijn als je afgewezen wordt? Is het niet zo dat jij jezelf juist afwijst, door niet te luisteren naar jouw eigen gevoelens en wat jij werkelijk wilt en verlangt? Vooral van jezelf, want jij zou ten alle tijden op de eerste plaats mogen en moeten staan.
Zo binnen, zo buiten
Als jij er niet voor jezelf bent, kan je ook niet verwachten dat anderen er voor jou zullen zijn. Als jij jezelf niet op de eerste plaats zet, dan kan een ander jou ook niet behandelen zoals jij dat zou verlangen. Maar het gaat in feite niet eens om hoe een ander is of doet of reageert naar jou, maar het gaat om jou. Wat wil en verwacht jij uit het leven en vanuit jezelf? Wat zou jij willen neerzetten als jij in je kracht bent en wel je ware ik erkend en herkent, en voor jezelf uit durft te komen? Want zoals jij je binnen voelt, zo zal het van buiten weerspiegelen.
En wat zou er gebeuren als je een keer voor jezelf kiest, en niet een ander voor laat gaan? Hoe zou jij je dan voelen en hoe zou jouw wereld er dan uitzien? Hoe zou jij je voelen als je volledig op jezelf kan vertrouwen? Want daar draait het uiteindelijk om! Dat je van jezelf houd en jezelf vertrouwd, ongeacht wat een ander ervan vind of voelt. Want jij mag jezelf ten allen tijden op de eerste plaats zetten. Omdat je het waard bent! Daar mag je op vertrouwen!
Namaste