Ik vind het soms lastig om mezelf in een bepaald hokje te plaatsen en mezelf daarom echt hsp\’er te noemen. Ik geloof eerder dat ik gewoon erg gevoelig ben en meer opensta voor prikkels van buitenaf. Het heeft mij wel geholpen om bepaalde dingen te doen begrijpen en voor mezelf op een rijtje te zetten. Al merk ik dat ondanks alles ik toch wel een vreemde eend in de bijt ben, gezien ik van alles en nog wat ben en zou moeten zijn als ik alle berichten op internet moet geloven. Het heeft er natuurlijk ook wel een beetje mee te maken dat iedereen zijn weg in het leven zoekt, waarbij ze zichzelf graag willen begrijpen en aansluiting zoeken tot iets of iemand. In een tijd waarin connectie een verlangen is, maar ook een tijd waarin iedereen in zijn of haar eigen bubbel leeft. Ik doe er net zo goed aan mee, want tegenwoordig vind ik het maar moeilijk om aansluiting te vinden. Dit heeft met verschillende factoren te maken. Ik kan niet zo goed gesprekken voeren die over koetjes en kalfjes gaan, en drama\’s van andere aanhoren vind ik ook steeds moeilijker.
Ook raak ik sneller uitgeput als ik in een gesprek ben met mensen, die niet hun ware zelf kunnen zijn. Ik denk dat dit voor mij verschillende factoren zijn die dit teweeg brengen. Ik praat vanuit mijn beleving en mijn waarheid, want gezien deze tijden merk ik ook dat wat ik schrijf bepaalde verdeeldheid kan creëren. Ik heb immers nooit gezegd dat ik alle wijsheid in pacht heb, maar ik schrijf uit mijn beleving en hoop daarmee de mensen te kunnen helpen, die op datzelfde pad zitten en waarmee mijn berichten resoneren. Daarnaast bestaan er verschillende lagen van bewustzijn waar mensen doorheen gaan. Terugkomend op de factoren waarvan ik denk dat ik sneller moe of overprikkeld raak is dus wat ik al zei dat ik niet zo goed tegen koetjes en kalfjes praat kan. Soms is het nodig, dat begrijp ik en houd het ook luchtig. Maar ik wil weten wat mensen beweegt, waarom mensen zo doen en hoe ze in het leven staan. Hoe mensen over dingen denken en of mensen echt eerlijk durven te zijn naar een ander, maar vooral ook zichzelf. Wat ik merk met de meeste gesprekken, en waar ik dus van uitgeput raak is dat ik tijdens een gesprek allerlei dingen voel. Vooral als iemand niet zichzelf is en een masker voorhoud, ben ik continu aan het scannen, wat ik voel en wat erachter ligt. Daarnaast voel ik vaak alle pijnstukken die mensen met zich meedragen, en dat kan behoorlijk vermoeiend zijn.
Iedereen is hsp
Huh wat zegt ze nou? Ik geloof persoonlijk dat iedereen hsp is, maar dat een heleboel mensen zich afgesloten hebben. Net als dat iedereen van nature een healer is, maar er niks mee doet. Alles valt te ontwikkelen, alleen kiest iedereen ervoor zichzelf af te sluiten. Het niet willen of kunnen zijn dus 2 andere dingen. Iedereen kan het! Maar het gaat erom of je openstaat. Dit doen de meeste overigens niet eens bewust, en is het iets wat door de jaren heen gecreëerd is en overgenomen patronen van de ouders bijvoorbeeld. Ik schijn heel erg open te staan en daarom gebruik ik mijn talenten om hiermee andere mensen te helpen. Ik help ze te helen met mijn handen, mijn woorden en met mijn aanwezigheid.
Dit laatste kan erg vermoeiend zijn voor mij, gezien ik er niet altijd voor kies. Als ik met mensen in contact kom dan kan ik bepaalde stukken van hun helen, doordat mijn energie dit oppakt. Mijn helende energie die ik door de jaren heen ontwikkeld heb, en de energie die mij meer in contact heeft gebracht met mijzelf. Maar daarom kan het wel gebeuren dat ik me vaker uitgeput voel na een ontmoeting met iemand die niet zijn ware zelf is of iemand die veel pijnstukken met zich meedraagt. De projecties die ik vaak op mij afgevuurd krijg en mij weer uit mijn kracht halen, waardoor ik er toch vaak voor kies om liever alleen te zijn. Of ik wil me alleen maar met mensen verbinden waar ik echt een connectie mee voel of een diepe verbinding mee kan maken. Dan begint mijn energie weer te stromen, en dan is er een energetische wisselwerking. Omdat we ons ware zelf kunnen zijn en tonen, en er geen taboes zijn. Elk gespreksonderwerp is van toepassing, en we hoeven ons nergens achter te schuilen.
Spiegelen
Als ik weleens bij mensen ben waarvan ik niet zo goed weet wat ik ermee aan moet, dan neemt mijn energie automatisch diegene zijn energie over. Ik begin te spiegelen en ik begin dan ook een muur om me heen te bouwen. Ik sluit me af, omdat degene die tegenover mij zit ook afsluit. Zodra iemand volledig eerlijk en open is, dan zal hetzelfde bij mij gebeuren. Dat is de energetische wisselwerking die er is. Zo werkt het in feite bij iedereen. Ik begrijp dat ik met mijn visie gerust mensen in de haren zal strijken en dat er mensen zijn die de wereld anders zien.
Maar wat ik al zei, dat in mijn beleving iedereen hsp kan zijn. Als diegene zich er maar voor open stelt. Ik heb me ook jarenlang afgesloten, en dit was een overlevingsmechanisme geworden. Maar toen ik tegen burnouts en depressies aanliep, kon ik niet anders dan terugkeren naar mijn ware essentie. Naar wie ik werkelijk was en ben. Hierdoor begon ik weer te voelen en te ervaren, en hoe meer ik bij mezelf kwam, hoe gevoeliger ik werd. Maar dit was het pad waar ik voor gekozen heb, omdat ik zie en voel hoeveel meer waarde het is om authentiek te zijn. Om jou ware zelf in de wereld neer te zetten, ongeacht de tegenslagen die het met zich meebrengt.
Het masker afzetten
Het masker dragen hoeft dan niet meer, en je hoeft dat geen rol meer te spelen. Geen enkele rol meer. Je kent het wel dat iedereen een bepaalde rol speelt, bij zijn vrienden, op zijn werk of in andere situaties. Dit hebben we onszelf aangeleerd om ons als een soort kameleon overal tussen aan te passen. Sommige zullen zeggen dat ze geen rol spelen, maar dat is niet waar. Iedereen houd wel iets voor zich, omdat er niet over bepaalde dingen gesproken kan of mag worden. Want je \’moet\’ uitkijken wat je zegt, gezien alles gevolgen heeft. Dit heb ik persoonlijk nooit zo goed begrepen, omdat ik altijd een open boek ben. Ik zie niet in waarom iemand mij kwaad zou willen doen, gezien ik ook geen kwaad in zin heb.
Maar de maatschappij is zo gevormd, waarin dat wel zo is geworden. Het heeft ervoor gezorgd dat mensen bepaalde rollen aannemen en daardoor nooit werkelijke connectie kunnen maken met een ander en met zichzelf. En dit laatste is misschien wel het belangrijkste wat er is, om connectie met je ware zelf terug te vinden. Je zal door bepaalde emoties en pijnstukken heengaan, en je zal gevoeliger gaan worden. Maar ook meer authentiek, en dat is het mooiste wat er is. Dat jij je masker kan afzetten en ten alle tijden jezelf kan zijn. Daardoor ook connecties kan maken, zonder wantrouwen of zonder muur. Omdat je volledig op jezelf en de ander kan vertrouwen. Er is geen mooiere wereld als een authentieke wereld, en dat is wel waar we allemaal naartoe gaan. Dat is wel de toekomst! Dus durf bij jou ware gevoelens te komen en jou ware zelf te laten zien?
Namaste