We vervallen allemaal wel een keer in die rol van overleving, door een situatie waar je in terecht komt of zit. Het heeft te maken met hoe je in elkaar zit en hoe jij de dingen in het leven aankan en oppakt. Je kan het emotioneel niet aan door er met je gevoel bij te komen en je overlevingsstand is hetgeen je overal doorheen sleept. Je wordt op dat moment sterk en kan alles aan, en je gaat als een automatische piloot te werk. Het kan zeker zijn voordelen hebben, want in tijden van crisis is het nodig dat je helder blijft denken en handelen. Maar er komt een tijd dat je het moet verwerken en dat je het verdriet moet toelaten. Dit is een belangrijk onderdeel van \’lief zijn voor jezelf\’ ,iets wat we maar al te vaak vergeten.
No more drama
Als je van je jeugd af aan alleen maar trauma\’s hebt ervaren is het op den duur zo een ingebakken mechanisme, dat jij je al snel met deze rol gaat identificeren. Dit zorgt ervoor dat jij je hele leven gaat overleven, ondanks er gerust momenten zijn dat je het minder hebt. Maar over het algeheel heb je jezelf op een bepaalde \’spaarstand\’ gezet. Onbewust wachtende op het volgende drama wat zich voordoet. Door het overlevingsmechanisme ben je sterk en kan je alles aan, maar als je dit jaar op jaar doet zal het je op de duur verder verwijderen van je gevoel. Het echte drama zal zich uiteindelijk toch wel ontvouwen en dit uit zich dan in vast lopen van emoties en depressie, ptss (post traumatische stress stoornis), vluchtgedrag etc.
Het verdriet toelaten
Het is heel belangrijk dat als je iets meemaakt je voor jezelf goed gaat opletten of je wel de tijd neemt om alles te verwerken en een plek te geven. Dit is lastig als je in die rol zit van overleving, want dan zou je dat moeten herkennen. En mensen geven zichzelf vaak niet de kans om het te verwerken, mede omdat het nooit aangeleerd is of doordat men zich groot wil houden. Het is belangrijk even een stap terug te nemen uit die rol, dus rust te nemen en jezelf op te laden. Even alles te relativeren en gevoelens en emoties die erbij komen kijken toe te laten. Als je dat niet doet, ga je drama op drama creëren die je steeds maar niet verwerkt en dan krijg je uiteindelijk de deksel op je neus.
Uit liefde voor jezelf
Kiezen voor jezelf is heel belangrijk in dit stuk en dat kan alleen maar door grenzen te stellen. Het effect van drama is alleen maar beter te verwerken als je dit doet, anders blijf je vast in die rol van drama of overleving. Dus om deze patronen te doorbreken, moet je echt voor jezelf kiezen al voelt die oude vertrouwde rol van overleving en/of drama nog zo goed. Je kan er alleen maar voor jezelf en andere zijn als je die bewuste keuze maakt. Dus het leren om bewust te worden van jouw rol en patronen hierin is belangrijk, maar gaat je wel sneller helpen te onthechten uit een situatie. Dit onthechten gaat alleen maar ten goede komen voor alles en iedereen. Heb jij jezelf weleens in zo\’n rol gezet? En heb jij jezelf weleens bewust toestemming gegeven hiervan terug te trekken om in dit proces te helen of alles op een rijtje te zetten? Of ben je hard voor jezelf en zeg je altijd maar, ik \’moet\’ doorgaan? Besef heel goed dat een pauze van jezelf en de rollen die je \’speelt\’ ook belangrijk is, en je jezelf gerust toestemming mag geven dat te doen. Alleen jij kan jezelf op de eerste plaats zetten, en jij en je omgeving hebben alleen maar meer aan jou als je dat dan ook doet. Niet andersom, niet in die overlevingsrol. Dat talent mag je nu los gaan laten. Dus ben jij bereid die oude patronen te doorbreken?
Namaste