Soms zit ik naar een leeg blad te staren en komt er gewoon niks door, en in mijn hoofd forceer ik alles. Ik wil dan heel graag schrijven, maar onderliggend ben ik ook bezig met bepaalde blokkades opbouwen. Althans denk ik dat.. Soms is het moeilijk als je veel te zeggen hebt, maar je weet niet zo goed wat je moet zeggen. Je gaat meer in je hoofd zitten en komt dan niet terecht in je hart. Waar je zou willen zijn, want daar komt de creatie tot stand. Er komt dan ook gelijk een oordeel op te liggen, waarin je ook weer druk op jezelf legt. Iets wat niet zou moeten, want alles zou toch in de flow moeten zijn? Soms schud ik mijn schrijfkunsten zo uit mijn mouw, maar zoals meerdere schrijvers heb ik ook wel eens een schrijversblokkade. Ik vind dit persoonlijk dan heel moeilijk te verkroppen, want ik wil het wel graag. Ik wil zo graag schrijven en ik wil zo graag al mijn geleerde lessen en \’mijn wijsheid\’ en de dingen die ik doorkrijg met iedereen delen. Dan kom ik weer op een punt dat ik redelijk gefrustreerd raak dat het mij niet lukt en dan komt mijn innerlijke criticus weer naar boven.
Heb ik die lessen nou nog niet geleerd? Ik weet het allemaal toch zo goed? Practice what you preach is het toch? Nou ik kan je met een gerust hart vertellen dat alles lessen en wijsheid die ik geleerd heb, ik soms zelf ook nog weleens terug moet lezen. Ik weet een ander heel goed \’de les\’ te lezen, maar zelf bepaalde lessen oppakken gaat bij mij ook niet altijd gelijk hoor. Iedereen die een ander helpt kan dat natuurlijk beamen, dat als je heel goed bent in andere mensen helpen en motiveren, jij jezelf ook nog regelmatig een schop onder de kont moet geven. En eigenlijk is dat helemaal niet zo erg, want eigenlijk is het leven toch 1 grote leerschool? Eigenlijk volgen we allemaal dezelfde lessen en proberen we ze allemaal op onze manier toe te passen. Soms met hulp en soms zonder hulp.
Acceptatieproces
Soms als je teveel in je hoofd gaat zitten, kan je bepaalde dingen of situaties maar moeilijk accepteren. Waarom? Nou omdat je in je hoofd zit. Zo simpel is het, want als je naar je hart luistert is er geen oordeel. Is er geen frustratie en gaan de dingen niet zo moeizaam. Het is vaak gewoon het oordeel wat je zelf opgelegd heb en wat je zelf creëert. Oude patronen doorbreken en oude overlevingsmechanismes, zijn vaak moeilijk te doorbreken. Niet onmogelijk, zeker niet. Maar het is vaak makkelijker om in bepaalde gewoontes terug te vallen, omdat dat je comfortzone is geworden. Soms is het ook vermoeiend om elke keer maar bij de les te blijven van alle lessen en alles wat je zou willen veranderen. Het leven gaat al zo snel en soms heb je amper tijd om na te denken. En dat is nu juist het proces waar we ook in zitten, en wat gecreëerd is door de maatschappij. Geen tijd om terug te gaan naar ons gevoel en onze ware essentie, zodat we de \’werkelijkheid\’ niet onder ogen zien.
Deze ratrace is natuurlijk al jaren, danwel eeuwen aan de gang. En deze oude ingesleten patronen vallen dan niet zomaar te veranderen. Energetisch gebeurd er collectief veel, waarvan de extreem gevoelige onder ons dat hele proces voelen. We worden alle kanten mee opgesleurd en voelen alle energie van deze processen rondgaan. Dit kan een uitdaging zijn, gezien we daardoor niet altijd weten wat van ons is en wat van een ander. Je wordt deels meegesleurd in de oude energie en probeert je hoofd bewust boven water te houden in de nieuwe energie. Op dit moment kan je niks anders doen, dan mee te gaan met de stroming en niks te forceren. We zijn gekomen in een proces van acceptatie, waarin je niet tegen zo een proces in hoeft te gaan vechten. Accepteer de energieën die er rondgaan en dat je soms weer terugvalt in het oude. Des te sneller kom je weer terug aan de andere kant, waar je weet dat alles goed is zoals het is. Waar je weet dat dit allemaal bij het hele proces hoort en je in totale overgave kan komen.
Loslaten van het oordeel
Dus probeer je los te maken van alles en vooral van al jou denkprocessen. Dit zijn oude denkprocessen die jou niet meer dienen, en jou niet verder op weg zullen helpen. Probeer de situatie er gewoon te laten zijn zoals het is. En je zult zien dat daarna de dingen vanzelf zullen gaan. Het heeft geen haast gezien tijd niet \’werkelijk\’ bestaat en wij eindeloze wezens zijn. Wij zijn hier om verandering te brengen en wij zijn hier om een nieuwe aarde te creëren. Creativiteit zal je daarbij helpen, maar je zal eerst in acceptatie met jezelf en het hele proces mogen komen. Dit hele proces wat heling, loslaten en acceptatie omvat.
Dit proces zal ons allemaal weer terug brengen naar waar we horen te zijn. Dit proces zal ervoor zorgen dat je creativiteit en dus creatievermogen weer terug kan en zal komen. Ga weer terug naar je gevoel en laat het er allemaal zijn, het heeft geen haast. Dat is het oude denken. Heb vertrouwen in het proces! Iets wat je onderbewustzijn al weet, is iets waar je hoofd nog moet bijbenen. Dit zal niet altijd synchroon lopen, omdat we als wereld, als collectief allemaal aan het balanceren zijn. En als wij het altijd via het hoofd hebben gedaan en nu via het hart willen doen, dan zal zich daar ook een weg in moeten vinden. Dan zal daar ook de balans in terug moeten komen, als jij weer naar je hart gaat leven en daardoor terug komt bij de bron van creatie. Alles heeft tijd nodig en dus ook jij, dus laat het idee over de uitkomst los. En aanschouw het proces waar je in zit en wat je doorleeft. Alles komt goed…zo niet, dan toch 😉
Namaste