We hebben er allemaal mee te maken, maar waarom is het dan zo moeilijk om erover te praten of het verdriet toe te laten. Waarom zijn we altijd zo bezig met onszelf sterk te houden? En durven we niet dat stukje te laten zien wat juist zo mooi is, en onze kwetsbare kant laat zien. Is het angst voor het drama of verlies van onszelf of willen we de verantwoordelijkheid niet nemen voor hetgeen we op dat moment voelen? Juist omdat het niet lekker voelt. Zijn we bang om in een slachtofferrol te vallen? En wat nou als je in een slachtofferrol valt, is dat dan echt zo erg? Wil dat zeggen dat je er altijd in blijft? Je mag je gerust een keer niet oké voelen toch? Wat heeft ons zo hard gemaakt en ervoor gezorgd dat we alleen maar overleven en onze ware gevoelens/emoties niet toe durven te laten?
In deze maatschappij is iedereen zo bezig met het masker ophouden en zich voordoen dat ze het altijd zo goed hebben. En als je dan een kwetsbare kant laat zien, wordt dat veroordeeld dat je drama of negatief bent. Soms heeft een mens het nodig om deze gevoelens te voelen en te uitten, maar het wordt verdomd moeilijk gemaakt om dit te uitten in deze maatschappij. Een maatschappij waarin altijd alles maar perfect moet zijn om aan dat ideaalplaatje te voldoen. Dit zorgt er alleen maar voor dat je steeds meer verwijderd raakt van jezelf en jou gevoelens, en je daardoor alleen maar ongelukkiger wordt.
Verdriet is eigenlijk iets heel moois, want je geeft jezelf de kans om te helen en je laat die gevoelens toe die gehoord willen worden. Alleen maar door het verdriet toe te laten, geef je jezelf weer de kans gelukkig te worden. Want juist die emoties toelaten zal ervoor zorgen dat alles weer gaat stromen en je weer ruimte in jezelf krijgt voor de goede gevoelens. Verdriet helpt verwerken en oude emoties los te laten. Durf jij je verdriet toe te laten? En te zien wat het werkelijk wil zeggen of dat het alleen maar gevoeld wilt worden. En besef ook dat achter boosheid ook verdriet zit, verdriet van het gekwetste kind in jou. Probeer voorbij die boosheid te kijken, door ook die boosheid toe te laten. Geef jezelf weer de kans te helen, omdat je het waard bent.
“People cry, not because they are weak. It is because they\’ve been strong for too long.”
― Johnny Depp
Namaste