We zijn zo bezig met ons eigen aanpassen aan alles en iedereen om ons heen dat het weleens moeilijk is om je eigen verantwoordelijkheid te nemen. Je hebt het jezelf aangeleerd en het is door opvoeding en de maatschappij en omdat jij je verantwoordelijk voelt. Dat kan mede door je gevoeligheid (empathie) komen of door de bepaalde situatie waar je in zit zoals een relatie. Je gaat daardoor ook hetzelfde terug verwachten, of je het nu bewust of onbewust doet…dat doet er niet toe. Waar het wel toe doet is dat je verwachtingen krijgt van elkaar en je de verantwoordelijkheid op dat moment bij de ander neerlegt. Maar als je alle macht uit handen geeft en niet de verantwoording voor jezelf en je eigen leven neemt, loop je geheid een keer tegen de lamp. Niemand anders kan verantwoordelijk zijn voor jou geluk! Niemand anders dan jijzelf! Ga daar nog maar eens een paar keer op kauwen en herkauwen.
We zijn zo bezig met de verantwoording bij een ander neer te leggen dat het wel een hele zware taak gaat worden dat er überhaupt wel aan die eisen wordt voldaan. Jij mag zelf je hand in eigen boezem steken als het om jou leven gaat. Maar waar komt dan die drang vandaan om toch elke keer weer die verantwoordelijkheid bij de ander neer te leggen? Hebben we dan niet genoeg aan onszelf? Heeft het met de hoeveelheid zelfliefde te maken? Durven we niet de verantwoordelijkheid bij onszelf neer te leggen, door het gebrek aan vertrouwen in onszelf? Waar ligt het bij jou? Waarom denk jij dat je de verantwoordelijkheid steeds weggeeft? Is het veiligheid? Niet uit je comfortzone durven? Het heeft er natuurlijk allemaal mee te maken, maar wat zijn jou beweegredenen? Durf je daar naar te kijken? Durf je daar wel de verantwoordelijkheid over te nemen, zonder alles te willen overanalyseren en het accepteren zoals het is. Dat overanalyseren hebben we nu al genoeg in ons leven gedaan en het heeft ons vaak niet veel verder gebracht. Het heeft ons vaak de situaties nog moeilijker doen maken en het probleem in ons hoofd groter gemaakt.
Ga ontdekken
Als we nu eens meer leren luisteren naar wat ons hart te vertellen heeft en stoppen met in ons hoofd alles te gaan analyseren.. Als we nu eens gewoon doen wat ons op dat moment aandient en op dat moment verantwoordelijkheid nemen over datgene waar jij je hoofd over wilt buigen. Welk probleem of uitdaging of dagelijkse gewoonte dat ook is. Kijk eens waar je op dat moment behoefte aan hebt, zonder de verantwoordelijkheid bij iets of iemand anders neer te leggen. Want als je bijvoorbeeld de verantwoordelijkheid bij een ander neerlegt, dan kan je een ander laten beslissen over datgene waar \”JIJ\” mee zit. Dus je geeft je verantwoordelijkheid wederom weg. Of bijvoorbeeld als jij je over iemand waarmee je in relatie bent verantwoordelijk voelt, jij je gaat aanpassen aan diegene zijn of haar behoeftes. En dan doe je dat bijvoorbeeld zonder naar je eigen behoeftes te luisteren, dan geef je ook je verantwoordelijkheid weg.
Als jij ergens geen zin in hebt, maar je wilt het omwille van iemand anders een plezier te doen wel doen, dan ben je toch al je eigen verantwoordelijkheid aan het weggeven? En dus ook je eigen geluk in iemand zijn of haar handen aan het leggen? Niemand kan aan die eisen en verwachtingen voldoen, want niemand is als jij. Jij zelf kent heel goed jou eigen behoeftes, wat je wel en niet wilt of nodig hebt. Waarom ga je er dan ook niet naar leven? Waarom maak jij het jezelf zo moeilijk? Elk aangeleerd gedrag valt ook weer af te leren, maar het gaat erom of je bereid bent om die verantwoordelijkheid te nemen. Je hebt het uiteindelijk altijd zelf in de hand.
Niet meer aanpassen
In sommige gevallen zal je gerust een compromis mogen sluiten met elkaar, maar heb het erover en blijf met elkaar communiceren wat elkaars behoeftes zijn. En geef elkaar de ruimte om naast het genieten met elkaar ook zelf te genieten en soms op jezelf dingen te doen, om jezelf te ontdekken en je eigen behoeftes te erkennen. Je bent het niet verplicht aan elkaar om altijd maar te doen wat je altijd al deed, en om altijd maar alles samen te doen. Juist die momenten dat je alleen bent, kan je weer tot jezelf komen. Juist die momenten dat je zelf verantwoordelijkheid neemt, kom je weer in je kracht terug. En juist die momenten zorgen ervoor dat jij weer lekker in je vel komt te zitten en dat is alleen maar ten goede van jezelf en je omgeving.
Want jij leeft zoals jij het nodig hebt en wilt, en neemt totale verantwoordelijkheid over je eigen geluk. Niet meer aanpassen aan elkaar, maar doen waar jij behoefte aan hebt op dat moment. En juist als je dat doet, dan zal de wereld om je heen zich daarop aanpassen en voor je het weet is het nooit anders geweest. Alleen ben je dan wel gelukkiger met jezelf, en de mensen om je heen ook gelukkiger met jou. En dat wilt toch iedereen? Dus neem jij weer het heft in handen, waardoor je weer in je kracht komt te staan? En neem je weer je eigen keuzes over jou leven, waardoor jij weer je eigen verantwoordelijkheid neemt?
Namaste