Ik kan niemand vertellen wat diegene moet doen met zijn of haar leven, net als dat niemand dat voor mij kan doen. Hetgeen ik met mijn blogs probeer te bereiken is inzicht te geven in zijn of haar lessen en pad, door mijn geleerde lessen te delen. Elk leven heeft bepaalde fases en iedereen heeft een andere visie op het leven. Daarnaast heb je dat elk mens uniek is op zijn of haar manier. Met veel dingen wilde ik hetzelfde zijn als ieder ander, maar gaandeweg bemerkte ik toch vaak wel hindernissen. Deels door mezelf en deels door het feit dat ik erg gevoelig ben met een enorm hoge empathie.
Dit heeft er toch voor gezorgd dat ik mezelf vaak moet opladen en continue bezig ben met zelfbewustzijn en analyseren van bepaalde situaties en gedragspatronen van mezelf en van anderen. Ik vond en vind het nog steeds lastig om mijn eigen gevoel te onderscheiden van een ander, en betrek daardoor veel op mezelf. Best vermoeiend en vroeger was ik mezelf niet eens bewust van mijn (hoog)gevoeligheid, waardoor ik vaak mijn vlucht zocht in dingen die voor geen enkel mens goed zijn. Maar dat is een ander verhaal 😉
Balans
Ook iets waar ik over na heb zitten denken, is wat nou werkelijk wel en niet goed voor jou of voor mij is. Ik ben een persoon van extremen, dus waar ik het vroeger zocht in sensatie, wilde ik het nu precies de andere kant op gooien. In alle rust zoeken naar wie ik werkelijk ben en wat goed is voor mij. Nu ben ik in een periode gekomen dat ik duidelijk meer over mezelf te weten ben gekomen ,maar dat ik niet bepaald gelukkig ben met mijn leven. Ik mis de spanning en sensatie, wat mij juist doet voelen dat ik leef. Waarom heb ik dit zo hard nodig? Terwijl ik alle berichten lees over balans houden in je leven vraag ik me af of je altijd wel daadwerkelijk volledig in balans kan zijn. Dat is misschien wel het moeilijkste wat er is, balans vinden en houden.
Is het leven niet iets wat je continue uit balans brengt en het de kunst is die balans zo goed als mogelijk terug te vinden. Voor zover dat het kan, want ik ken echt niemand die altijd maar in balans is. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik juist de meeste lessen heb geleerd terwijl ik niet in balans was, en dat ik zonder die lessen niet zover zou zijn gekomen qua wijsheid als dat ik nu ben. En wijsheid is toch wel iets moois, omdat je daarmee veel meer zelfkennis heb gekregen en daarmee ook weer andere mensen kan helpen. Tuurlijk is het wel jou wijsheid, en iedereen heeft zijn of haar waarheid en lessen, maar we moeten het toch ook samen doen?
Je staat er niet alleen voor
Wij mensen zijn er niet op gemaakt om alles maar alleen te doen en te leren. Het is juist mooi dat je jou ervaringen kunt delen en daarmee mensen verder helpt of inspireert op de 1 of andere manier. Vaak heb ik mijn leven vervloekt en vroeg ik me af waarom mijn verleden of leven zo zwaar is of heb moeten zijn, maar als ik dan toch weer mensen help met mijn ervaringen en mensen inzichten kan geven of handvatten die ze verder op weg helpen, word ik daar toch wel erg gelukkig van. Dat ik mee kan praten met mensen en hun ervaringen en dat ik bijna overal wel een antwoord op heb. En ik merk dat mensen het fijn vinden dat ik zo open over alles kan praten en zich vaak in dezelfde lessen herkennen, soms is dat al genoeg en kan dat alleen al de ander verder helpen op hun pad.
Het leven kan soms al zwaar genoeg zijn en dan is er niks zo verlichtend als wanneer je iemand ontmoet die hetzelfde pad bewandeld of dezelfde dingen meemaakt en je zo goed begrijpt. Want willen we dat niet allemaal? Iemand die je begrijpt in een wereld waarin iedereen zo erg met zichzelf bezig lijkt te zijn en mensen maar moeilijk verbinding kunnen vinden met elkaar. Dit zorgt juist voor veel verwarring en dat sommige denken dat ze er volledig alleen voor staan. Maar niets is minder waar en iedereen gaat door dezelfde stukken en/of lessen heen, de ene persoon is gewoon wat meer bewuster dan de ander. Dat hangt ook af van waar je bent in je leven.
Delen
Maar dat neemt niet weg dat iedereen op zijn of haar manier verbinding zoekt. En dat vind ik het mooiste van het leven, de verbindingen met de mensen en de mogelijkheid om mensen te helpen op die vlakken waarvan je weet dat het zo moeilijk is of kan zijn. Dit soort dingen maken het leven weer mooi en dit soort dingen doen je beseffen waarom je bepaalde lessen hebt gekregen. Althans spreek ik nu toch wel een beetje voor mezelf. Maar voor degenen die zoekend zijn of door zware stukken heen moeten, weet dat je er nooit alleen voor staat en dat iedereen wel een steentje bij kan dragen. Het gaat er uiteindelijk om of je dat stuk durft te delen met een ander en of je daadwerkelijk jezelf kwetsbaar durft op te stellen en die verbinding wilt maken. Durf jij die stap te zetten voor jezelf?
Blijf onthouden dat het leven vallen en opstaan is en dat je er nooit alleen voor staat en dat voor alles de juiste timing bestaat. Als je er klaar voor bent kan je je kwetsbaar opstellen en als je er klaar voor bent zal je je bewust worden van je lessen en zal je hulp vragen waar het nodig is. Of nog mooier, zal je jou lessen delen met de mensen om je heen, om die verder te helpen op zijn of haar pad. Het heeft geen zin om dingen te forceren of jezelf te forceren, alles gebeurd op de juiste tijd. En alle lessen die je nodig hebt, zullen voorbij komen. Pijnlijk of niet, maar weet dat je er nooit alleen voor staat.
“Falling down is part of life. Getting back up is living.” —Anonymous
Namaste