Hoe doe je dat, als je niet beter weet? Als je niets anders heb moeten doen, dan alleen maar overleven? Overleven in een wereld die oneerlijk is geweest voor jou en jou de zware lessen heeft meegegeven. Een leven wat je anders zou willen zien, maar doordat de lessen zo zwaar zijn of waren, je dit niet helder kon krijgen. De pijn die alles overkapselt en je de dingen niet meer helder doet zien. Je het gevoel hebt er alleen voor te staan en je met momenten nog amper je hoofd boven water kan houden. Je soms het licht aan het einde van de tunnel niet meer ziet, omdat je overmeestert bent door het donker. Het donker wat we zo graag niet willen en waar we zo hard tegen vechten, want we willen zo graag het licht zien. Maar hoe doe je dat als je alleen maar heb moeten vechten? Hoe kom je uit die vicieuze cirkel van \”ellende\” en het zwarte gat?
Voel de pijn
Iets wat we al die tijd niet willen doen en waar we letterlijk voor vluchten is de pijn. Niet perse omdat we dat van onszelf willen, maar omdat we van onszelf moeten. We \”moeten\” overleven om door te kunnen gaan in deze harde wereld, waar iedereen voor zichzelf is gaan leven en mensen zich maar moeilijk open en kwetsbaar durven op te stellen. Dit is niet bewust gegaan, dit is erin gegroeid. Door de maatschappij waar we in leven, het werk wat we doen, de opvoeding die we hebben gekregen van ouders op scholen en noem zo maar op. De basis van deze maatschappij is daarop gebouwd dat je geen gevoel kan hebben en door moet gaan met je leven, en moet vechten voor jezelf en waar je voor staat.
We zijn slaven geworden van het systeem en daarin de connectie met onze ware zelf kwijtgeraakt. Hierdoor weten we niet meer hoe en wat we moeten doen als er zich een \’drama\’ voordoet. We weten niet meer hoe we de pijn moeten en mogen voelen en gaan gelijk door met vechten en dus op de overlevingsstand verder. De pijn kunnen we niet voelen, want we moeten door! Dat wordt er immers van ons verwacht, want anders ben je zwak en anders red je het niet in deze wereld toch? Is dat wel zo? Als je diep van binnen kijkt en vooral \’voelt\’, dan weet je toch dat je het zelf ook anders wilt. Je weet alleen niet meer hoe of je hebt nooit geleerd hoe. De pijn voelen is niet leuk maar wel essentieel om weer het licht te kunnen zien en uit je overlevingsstand te komen. Het erkennen dat het er is en niet in weerstand gaan, want weerstand creëert alleen maar meer van wat je niet wilt.
Dus als jij tegen jouw drama of pijn in gaat, ben je alleen maar meer van dit aan het creëren. Terwijl het toelaten van alle gevoelens die je krijgt in het leven, goed of \’slecht\’ jou juist weer kan helpen. Ik zet slecht tussen haakjes, want dat is iets wat wij als \’slecht\’ bestempeld hebben. Want ook die delen die je juist zo weg loopt te duwen horen ook bij jou. Die delen die je niet wilt voelen, zijn ook deel van het leven. Alleen als jij alles zo weg loopt te duwen, zal je die delen van jezelf niet willen erkennen. En daarmee accepteer jij jezelf ook niet volledig.
Liefde voor jezelf
Belangrijk is dat je weer van jezelf leert houden in het hele proces. Dat je jouw hart weer open leert te stellen voor alles wat er is. Voor geluk en verdriet, want al die delen horen bij jou en maken jou tot de prachtige persoon die je bent. Iedereen wilt alleen maar geluk ervaren, zonder de pijn te voelen. Terwijl die pijn ook bij het leven hoort en jou vormt tot wie je nu bent. De pijn die jou juist die mooie lessen meegeeft en jou helpt groeien en jou weer lucht geeft als je die pijn toegelaten hebt. Uit liefde voor jezelf mag je voelen wat je voelt op elk gewenst moment. Ongeacht wat een ander of jijzelf ervan vind, want dat is op dat moment jouw werkelijkheid. Je kan op dat moment jouw werkelijkheid niet wegduwen en doen alsof het er niet is. Je kan niet altijd mooi weer spelen, want diep van binnen is dat het niet.
Dan kan je toch maar beter een baaldag hebben? En dan is het toch niet erg om je rot, boos, verdrietig of gefrustreerd te voelen? Waarom is dat erg? Waarom bestempelen wij het als erg? We mogen echt wel boos zijn hoor, want onder die boosheid zit verdriet en als je die boosheid nooit toelaat, kan het verdriet er ook nooit uitkomen. En dan ben je niet lief voor jezelf, en daar wil je wel naartoe. Want als je lief voor jezelf bent, zal je ook die delen toelaten, die je eigenlijk niet wilt voelen en daardoor zal je ook weer terug komen bij jouw geluk. Zo is het in het leven nou eenmaal, dat je allebei de kanten kan en mag doorleven. Alleen zo kan er meer balans in je leven komen en zo leer je te spelen met de emoties en energieën in het leven.
Kies voor jezelf
Dus neem die stappen om jezelf op een liefdevolle manier aan te pakken en die dingen toe te laten, waarmee je altijd al mee in gevecht bent gegaan. Stap uit die overleving en ga weer leven. Laat jezelf en jouw gevoelens toe en laat jezelf gewoon \’zijn\’. Want je bent goed zoals je bent! Jij bent goed in alle vormen en facetten, want het is zoals het is. Stop met vechten! Iedereen heeft goede en slechte kanten, alleen mag je leren er beter mee om te gaan. Leer dat stuk van jezelf te accepteren, de wereld is niet gemaakt om perfect te zijn.
De kracht ligt juist in het accepteren van de imperfectie van jezelf en je leven. Om alles te omarmen wat er is, om zo jezelf te leren kennen en die balans te creëren waar je zo naar verlangt. Wees lief voor jezelf! Stapje voor stapje, laagje voor laagje, dag na dag, en het gaat steeds beter. Je bent een mooi mens en dat mag je beseffen. Iedereen heeft zijn imperfecties, alleen hebben wij het gelabeld als wel of niet goed. Daar mogen we mee ophouden en eindelijk voor onszelf kiezen. Alles is goed, jij bent goed en alles zal altijd goed komen. Heb vertrouwen in jezelf en in je kunnen, want ook hier zal je sterker door worden en ook hier zal je alleen maar een mooier mens door worden als je bereid bent om het te willen zien.
Namaste