Soms kom je op een moment in je leven waarop je jouw eigen weg moet gaan. De mensen achter je laten die jou kunnen remmen, om verder uit te kunnen vliegen. Dit is niet altijd makkelijk en kan gepaard gaan met verdriet van verlies en onbegrip en veel andere gevoelens. Maar het is in bepaalde gevallen wel nodig, want je kan niet altijd vast blijven zitten op dezelfde plek. Doorgaan betekent groeien, ook al is die comfortzone zo lekker veilig en comfortabel geworden. Een boot is ook niet gemaakt om in de haven te blijven, en dat geldt dus ook voor jou. Het avontuur aangaan is juist iets moois, ongeacht het spannend is of niet. Je bent hier als ziel gekomen om te ervaren, je leven te leven en te genieten van alles wat het leven te bieden heeft.
Als je altijd maar in jouw comfortzone blijft en de veilige keuzes blijft maken, uit angst om te verliezen of niet gekwetst te worden…dan kan je een nogal saai leven tegemoet gaan. Want daar gebeurt geen avontuur, daar maak je geen dingen mee. Nee daar kan ook je hart niet gebroken worden, maar ja…je hebt dan wel geleefd. Vaak vergeten mensen de dualiteit van het leven weleens. En de dualiteit van het leven geeft je beide kanten van de munt. De hoge pieken en de diepe dalen. Waarom? Nou om je dwars te zitten hahaha …. Nee natuurlijk niet 😉
Het is zodat we van het leven leren, dat we beide kanten van het verhaal leren kennen. We mogen beide kanten ervaren om vervolgens een balans op te maken. Balans van de ervaringen, maar ook balans van ons gevoel. Soms gaat het op een hele zachte manier, maar soms ook hard. Sommige mensen leren heel makkelijk en snel, en sommige hebben meer tijd nodig of moeten het op een extreme manier leren. Het is voor iedereen anders! Maar wat wel hetzelfde is, is dat iedereen door alle cyclussen van het leven mag gaan om te leren wat het leven te bieden heeft.
Controledrang
Tja, wie heeft dat niet. We leven in een maatschappij waarin we overmatig in de controledrang terecht zijn gekomen. Het is ons met de paplepel ingegoten en remt ons in bijna alles wat we doen. Te vaak overdenken van situaties, waarin we gewoon ons gevoel mogen volgen. Te vaak stappen we ergens niet in, uit angst voor de gevolgen. En so what? Ik herken het ook dat ik mezelf te vaak heb geremd, uit allerlei verschillende angsten. Maar wat bracht het me eigenlijk? Ik kreeg spontaan een bore-out. Niet een burn-out, maar een bore-out. Ja ik heb ze beide gehad, maar doordat ik ze gehad heb weet ik wat ik wel en niet meer wil ervaren haha.
Een bore-out is wanneer je je verveeld in het leven en niet meer het leven leeft wat je wilt, want je hebt jezelf niet toegestaan het leven te leiden wat je wilt. Dit kan door controle en conditionering zijn. Vroeger heb ik heel veel gefeest en toen was ik erg extravert, en toen kwam er een hele lange periode waarin ik introvert werd en mezelf alles onthield. Ook dat kan een valkuil zijn, kan ik je zeggen. Maar in het kader van leren, was het een hele leerzame periode. De laatste tijd voel ik dat ik steeds meer wil uitvliegen en daar hoort soms bij dat ik me weleens misdraag. En ik zal je zeggen dat dat wel eens goed voelt. Dat die oude ik weer even naar boven komt, die impulsief is en sneller JA op alles zegt. Want het voelt weer alsof er beweging in mijn leven is en ik weer mag voelen. Iets wat ik mezelf heel lang onthouden heb. We zijn zo vaak geneigd om alles als goed of fout te labelen, dat we vergeten dat onze ziel hier alleen maar is om te ervaren, te voelen en leren. En er is toch niks mooiers dan dat?
Voel
Dus voor degene die zichzelf klein houden of zichzelf vasthouden in een comfortzone, wil ik zeggen : “GA LEVEN!” Ga leven lieve mensen, en maak je leven luchtig. Geniet van wat het leven te bieden heeft. Ja dat kan soms gepaard gaan met een drankje of hapje meer of wat dan ook. Heb er geen oordeel over en doe gewoon. Je leven houd alleen maar op als jij jezelf continu regels oplegt. En volgens mij zijn er al genoeg regels in het leven die jou tegenhouden je leven te leven en jou te helpen doorgroeien. Wil je uit een bore-out stappen, dan zal je zelf de stappen moeten nemen. Proef het leven weer, door het aan te gaan. En je zult zien dat jij jezelf gevangen heb gehouden al die tijd. Ga weer verliefd worden op het leven en jezelf en je zult zien dat er vanzelf weer de juiste mensen op je pad komen die datzelfde delen. Volg je hart in alles wat je doet, want als je jouw hoofd laat bepalen kan je jezelf weer vastzetten in een keurslijf.
Voelen en proeven van het leven is de enige manier waarop jij ook weer terugkomt bij jezelf. Je leert jezelf kennen en ja je mag fouten maken. Het leven is niet gemaakt om perfect te zijn, want die perfectie is niks anders dan controle. En daar mogen we allemaal uit gaan stappen. Volg de flow van het leven en doe gewoon, laat je leiden zonder je hoofd het elke keer weer over te laten nemen. Want in je hoofd kan je wel 10.000 scenario’s gemaakt hebben die het tegen willen houden. Het leven is geen uitvaart, maar een feestje. Maak het daar dan ook naar. Ga die dingen doen die je altijd al heb willen doen, en kies eens voor jezelf. Ongeacht de doemdenkers om je heen. Die doemdenkers mag je loslaten, want die remmen jouw proces alleen maar. Laat hen in hun proces en kies ervoor je vleugels uit te slaan. Het leven is te kort om jezelf vast te houden, vast te houden in je mentale gevangenis. Dit bericht zal niet voor iedereen zijn, maar ik hoop dat ik de mensen ermee inspireer, die zichzelf te lang vastgehouden hebben. Het is tijd om weer te leven, te leren en vooral te genieten van alles wat je doet.
Wees je authentieke zelf!
De laatste tijd merk ik bij mezelf ook dat ik vaker scheld, want dat mocht ik nooit doen. Want wat zou de ander wel niet denken. Weer dat keurslijf waar we ingezet worden. De mensen zijn zo snel getriggerd en vinden zo snel iets van je, en als je daar gevoelig voor bent kan jij je zomaar aanpassen. Aanpassen wat een ander van je verwacht! Hou ermee op mensen, please. Als jij even je gal moet spuwen, wat let je dan. Gooi het eruit! Laat jezelf horen, en maak van je hart geen moordkuil. Wat denk jij dat het stilhouden van hetgeen je werkelijk voelt en wilt zeggen met je doet? Je zet alles vast in je eigen systeem. En dan vinden mensen het gek als ze gespannen zijn? Natuurlijk ben je gespannen als je niet eens jezelf kan en mag zijn en alles maar inslikt. Dat is ook het geval met je familie en vriendschappen. Als jij niet eens je ware zelf kan en mag zijn in de buurt van familie en vrienden, wie ben je dan werkelijk? En waarop is die band dan gebaseerd? Maskers of liefde? Hoe kan je diepe verbinding verwachten en verlangen als je niet eens die diepe verbinding durft aan te gaan met jezelf en jezelf niet eens toelaat te zijn wie je bent.
De juiste mensen gaan aan op jouw frequentie als jij jezelf ook toelaat er in alle volledigheid te zijn. Met je lichte, maar ook je donkere kanten. Als iemand jouw donkere kanten niet kan handelen en er niet mee wil dealen, is het dan wel een echte vriend van jou? Iedereen heeft donkere kanten, maar het is aan jou of je het persoonlijk neemt of niet. We kunnen niet alleen maar liefde en licht zijn en ons alleen maar vormen naar datgene wat andere alleen maar van jou willen zien. Nee, we zijn ook die donkere kanten. En dat is maar goed ook, want anders zou iedereen perfect zijn, en dat zou een verdomd saaie wereld zijn. En ja, ik zei verdomd 😉 Als dat je triggert, mag je hem even lekker doorvoelen 🙂 Kadootje van mij 😉
Dus laat al die triggers maar over je heen komen en doorvoel ze, zoveel totdat het je niet meer triggert en jij ook jezelf durft te zijn. Jij jezelf ook volledig durft te uiten, zonder te denken wat een ander wel niet zal vinden. Wees gewoon je fakking authentieke zelf 😀
Namaste Diana