Is dat niet iets waar we allemaal een beetje bang voor zijn: om afgewezen te worden, in welke vorm dan ook? Afgewezen door een baan, door een man of vrouw of gewoon door mensen in het algemeen. Op de 1 of andere manier zijn een heleboel mensen toch wel op zoek naar een soort van bevestiging. En het is natuurlijk het stukje ego wat daar bij komt kijken, want als je echt in je hart kijkt is er geen angst en alleen maar liefde. En afwijzing zou gewoon betekenen dat je een andere weg in mag slaan. Ik was soms zo geneigd om in een afwijzing te blijven hangen en ben toen natuurlijk ook een beetje in onderzoek gegaan. Ik heb een hele goeie zelfreflectie, waardoor ik naar mezelf kan kijken en tot een eventuele oplossing komen. Ik zal het gerust ook niet altijd goed hebben, maar mijn gevoel zegt mij toch ook wel dat ik er niet ver naast zit. Alles heeft ook te maken met ervaringen, opvoeding en hoe jij in het leven staat.
Op zoek naar bevestiging
Vroeger was ik altijd bezig om mijn vader trots te maken, maar kreeg niet altijd die bevestiging. Je moet je voorstellen dat mijn vader ook uit een gezin komt waarin de communicatie niet altijd het beste was en liefde geven en delen niet openbaar werd aangekondigd. Niet dat ik niet uit een liefdevol gezin kom, maar het zeggen dat je van elkaar houd en trots bent op elkaar was niet echt een uitspraak die ik in mijn jongere jaren heb mogen horen. Waarom is dit voor een kind zijnde dan toch zo belangrijk en waarom hebben we er dan vandaag de dag nog zoveel last van als we die erkenning niet krijgen. En bepaalde situaties ervaren als een afwijzing en niet goed genoeg zijn. Ook de maatschappij verwacht continue dat je aan bepaalde eisen voldoet, maar ik persoonlijk had daar wel wat erkenning voor willen hebben. Gek is dat, want ik weet dat ik dan uit het ego spreek en ik ben nu zo bewust dat ik ook weet dat het een stukje onzekerheid is. Tja, dan zal ik toch echt aan mezelf mogen werken om meer van mezelf te houden. Iets waar ik al enige tijd mee bezig ben.
Grenzeloos
Hoe zou het leven toch zijn als er geen grenzen bestonden in gedachten en handelen. Dat je niet leeft vanuit angst, maar vanuit liefde! Het lijkt erop dat het leven dan een stuk makkelijker is, denk je niet? Maar dan komt er ook weer ter sprake dat we hier zijn om te leren, en dat alles jing en jang is om de balans te hanteren. Als we het ene niet hebben, zullen we het andere nooit waarderen of begrijpen. Dus ook hierin zal ik dan moeten accepteren als ik voor de zoveelste keer niet voor een baan wordt aangenomen of een blauwtje loop wanneer ik een poging doe als ik iemand leuk vind. Het blijft lastig die acceptatie en dat loslaten, maar ja….is dat niet iets wat het leven ook leuk maakt. We blijven in ieder geval scherp en komen steeds een stapje dichter bij onszelf, zelfvertrouwen en ons doel!
“Have you had a failure or rejection? You could get bitter. That’s one way to deal with it. Or…you could just get BETTER. What do you think?” ― Destiny Booze
Namaste