Zijn we dat niet allemaal? Als je mij vraagt of ik echt gelukkig ben…? Kan ik niet volledig JA zeggen. Ik doe dingen waar ik gelukkig van wordt, maar het echte geluk van binnen voelen, heb ik heel lang al niet meer. Klinkt zwaar, maar is gewoon de realiteit. In deze wereld zijn we gekomen om te overleven, zo heb ik het immers altijd ervaren. Op dit moment ben ik het pad van plantmedicijn op gegaan, omdat ik diep van binnen voel dat er meer moet zijn. Ik weet nog dat ik jong was en van alles gelukkig kon worden. Maar vooral van de natuur, de fluitende vogels en alles om me heen als ik weer naar school fietste. Het leven heeft het daarna overgenomen, waarin ik in standje overleven terecht ben gekomen door alle trauma’s die ik meegemaakt heb.
En alhoewel ik zoveel al geheeld heb in mezelf, voel ik dat er meer moet zijn. Ik voel dat ik verbondenheid mis, eentje die ik al een tijd aan het zoeken ben in mezelf. Het plantmedicijn brengt mij steeds dichter bij mezelf en elke keer als ik een reis heb gemaakt, voel ik weer die connectie. Totdat ik weer de realiteit tegemoet ga en mee wordt gesleurd in het dagelijkse 3D wereldje. De wereld waarin dualiteit extra uitvergroot wordt, en geluk weer buiten jezelf gezocht wordt. Soms vind ik het maar moeilijk om te zien hoe de wereld soms is, gezien er nog zoveel verdeeldheid is. En zoveel pijn en trauma wat geheeld mag worden, maar zoveel mensen die het niet aan willen gaan. Als mensen toch eens beseften dat de wereld zoveel mooier zou zijn, als we collectief allemaal zouden helen. Want dan zal er geen verdeeldheid meer zijn, maar een mooie wereld waarin iedereen zijn authentieke zelf is en er geen ego meer de overhand heeft. De ego’s die de wereld willen domineren en alleen maar aan macht denken.
Plantceremonies
Sinds ik het pad van plantceremonies bewandel zie ik zoveel mooie verbintenissen tot stand komen en mensen die de connectie met zichzelf terugvinden, inclusief ik zelf. Tijdens plantceremonies ga je gelijk naar de kern van de issues waar je meeloopt en heel je die stukken waar je normaal niet zo snel bij komt. Door het plantmedicijn besef ik wel dat er nog veel geheeld mag worden bij mezelf en de mensen in de wereld. Het is zo confronterend en bevrijdend tegelijk. Dit is ook de reden waarom ik met planten ben gaan werken, omdat ik weet, zie en voel wat het met mijn systeem doet. Ik gun dit iedereen!
Maar zolang de wereld afgesloten blijft en de oogkleppen ophoud, zal hier nog weinig aandacht aan besteed worden. Ik besef heel goed dat iedereen zijn of haar eigen pad bewandelt, maar de wijsheid die deze planten in zich hebben gaat zoveel verder dan dat. De mensen die het ook veroordelen, begrijpen niet hoe het werkt en zullen helaas nooit dat bewustzijn ontwikkelen zolang ze hun kop in het zand steken. De wereld is zo geconditioneerd, dat men de oude wijsheden is vergeten. Men is vergeten hoe je dmv planten kan helen. Onze voorouders hadden alle wijsheid al in pacht, maar de mensen zijn deze wijsheid vergeten. Gelukkig is het langzaam weer in opkomst, en beginnen veel meer mensen weer met deze wijsheid te werken.
De weg van overgave
Ik gebruik nu al jaren verschillende soorten plantmedicijn en elke plant heeft een andere wijsheid en frequentie. De ene gaat dieper als de ander, en uiteindelijk brengen ze je allemaal dichter bij jezelf. Moet ook zeggen dat ik steeds minder resonantie voel in de 3D wereld, en ergens voel dat ik beter pas in een wereld van healers, misfits, sjamanen etc…
Soms voel ik me ook niet thuis hier in nederland, waarin alles zo volgens systemen en structuren werkt. En controle ook echt een ding is, waarin ik soms weinig vrijheid voel. Maar ook in deze realiteit mag ik mijn weg vinden. Het valt niet altijd mee om de balans te vinden in een wereld, waar je je soms niet eens thuis voelt. En een wereld waarin niet iedereen jou begrijpt. Natuurlijk vind je wel aansluiting met mensen, maar soms gaan mijn gedachten zo diep dat het lastig is om met alles begrip te krijgen, waardoor je je soms echt een alien voelt. Ik voel dat ik hier op aarde ben om verandering te brengen, maar bemerk ook dat het best een zware kluif is soms. Het werk als healer brengt ook de nodige lichamelijk klachten met zich mee, naast al het helende werk wat ik voor mezelf nog eens doe. Dus soms twijfel ik daardoor weleens over mijn missie.
De weg van het plantmedicijn heeft mij wel meer ruimte gegeven, waarin ik voel dat ik ook meer mensen kan helpen op hun pad naar heling. Doordat ik verschillende soorten planten heb geconsumeerd, weet ik ook wat elke plant doet en kan. En besef ik wel hoe mooi dit pad is. Ik vervolg mijn pad nog, waarin ik voel dat ik nog meer reizen mag maken, om nog dichter bij mezelf te komen. En als mensen er over twijfelen, wil ik zeggen dat jullie gewoon klein kunnen beginnen, door bijvoorbeeld een cacao ceremonie te gaan doen en van daaruit verder moeten gaan. Je voelt vanzelf wel of het jouw weg is, en wat het jou kan brengen. Mocht er iemand vragen over hebben, dan ben je altijd welkom om mij een bericht te sturen.
Namaste Diana Douma