We zijn in een tijdperk gekomen waarin steeds meer aan het licht komt. De sluier gaat meer af, en bepaalde processen worden steeds helderder. Veel familiepatronen komen aan het licht, en veel mensen zullen zien waarin vooral de ouders of een ander familielid toxisch is. In vele gevallen zal er ook narcisme aan te pas komen. Hierdoor kunnen er innerlijke kindstukken naar de oppervlakte komen, om aangekeken te worden. Want daar zit de kern wond. Als je vanuit je jeugd niet de geheel juiste opvoeding hebt gehad, en jij ergens in een keurslijf bent gezet, heeft dit gevolgen gehad op jouw systeem. Dit betekent dat je hier op een volwassen leeftijd nog steeds mee te dealen hebt. Dit toxische gedrag van ouders heeft vaak te maken met de ongeheelde delen in henzelf of door middel van de opvoeding die ze zelf gehad hebben van hun ouders. Hiermee wil ik het niet goed praten, want iedereen zal op den duur verantwoordelijkheid mogen nemen over zijn of haar stukken…dus ook de ouders! Vooral de ouders!
Maar omdat we allemaal uit een familiesysteem komen waarin veel ouders niet het bewustzijn meegekregen hebben of de kennis, zullen hier veel mensen tegenaan lopen. Deze tijd voelen steeds meer mensen dat ze vrijheid willen. Vrijheid om te mogen zijn wie ze zijn en willen zijn en niet meer klein gehouden worden. Dit klein gehouden worden kan heel ver gaan, doordat het kind heel lang een bepaalde loyaliteit naar de ouders gevoeld heeft. En voorbij gaat aan de loyaliteit naar zichzelf. Hieruit ontstaat vaak codependency. Dit is een ongezonde vorm van afhankelijkheid, waarin het geluk bepaald wordt als de ander pas gelukkig kan zijn. Als we dit dus vanuit een hoger perspectief bekijken, dan is alles wat er in jouw leven gebeurt een spiegel voor jou die jou weer dichter bij jezelf brengt. Hierdoor ontstaat ook vaak conflict energie in jouw systeem, mede omdat er vanuit opvoeding aangeleerd is om loyaal te zijn en blijven naar je ouders toe.
Afwijzing
Maar doordat je altijd maar een loyaliteit naar je ouders toe hebt, ben je voorbij gegaan aan jouw eigen behoeftes waarin jij ook gezien mag worden. Veel ouders leven vanuit het principe; voor wat, hoort wat! En wat ik zeg kan heel triggerend zijn voor velen, maar laat het jouw systeem maar triggeren, want dan zit daar nog de nodige heling die je aan mag gaan kijken. Er wordt vooral vanuit oude familiesystemen veel verwachting gelegd op de kinderen. Het kind moet de ouder gelukkig maken, want anders wordt de ouder boos. Hier krijg je de pleaser die zijn of haar plaats inneemt. Kinderen worden vaak gevormd naar de wil van de ouder en in veel gevallen willen ouders het leven wat ze zelf niet hebben kunnen leven, door het kind leven. Hierdoor projecteren ouders vaak hun wil op hun kinderen. Maar wat ook veel gebeurt in ouderlijke systemen, is dat ouders hun pijn stukken op hun kinderen projecteren en volledig voorbijgaan aan de behoeftes van het kind. Het kind wordt niet gezien, en krijgt hierdoor een afwijzingswond.
Dit is vaak de kernwond bij velen in deze tijd, en dit vormt het kind tot op een volwassen leeftijd. Het is dan aan het kind om deze programmering te doorbreken en voor zichzelf te gaan kiezen. Dit stuk is niet makkelijk! Want kinderen die veel in de pleasende rol hebben gestaan, om hun ouders maar altijd te pleasen en de harmonie te bewaren in huis, voelen toch altijd een bepaalde loyaliteit naar de ouders toe. Dit gaat vaak ten koste van het kind, gezien deze rol die het kind op zich genomen heeft totaal voorbij gaat aan de behoefte van zichzelf. En daarin vaak ook over zijn of haar grenzen gaat. Grenzen die het kind in zijn of haar waarde houden, en dit is eigenlijk de rol die de ouders op zich zouden moeten nemen. De ouder mag het kind zelfvertrouwen geven, waardoor het kind in zijn of haar kracht komt te staan. Maar vaak zie je dat dit ondermijnt wordt, ook door het maatschappelijke systeem. Vaak zie je in familiesystemen dat de ouders vaak ook in conflict gaan met de kinderen, en het ook vaak ‘oorlog’ wordt in huis. En dit kan vaak ook de rest van het volwassen leven doorgaan, gezien de ouder/kind rol geheel uit zijn verband getrokken is en er hierdoor altijd conflict zal blijven bestaan. Het ego neemt het over en de ouder blijft het kind in de kinderrol duwen, ook als dit kind al volwassen is. En dit is een hele ongezonde relatie, waarin de ouder controle wilt blijven houden en bepaalde situaties niet vanuit het kind op een volwassen manier wil bekijken en/of bespreken en behandelen.
Projecties
Want je zult merken dat als een ouder meer een volwassen rol op zich neemt, het ook in een gezonde discussie zal gaan met het kind om tot een oplossing, dan wel inzicht te komen. Maar als de ouder zelf niet zijn of haar verwondingen/trauma’s/pijn-schaduw stukken heeft aangekeken, dan zal de ouder zelf vanuit een kinderlijke reactie reageren, gezien deze niet de emotionele volwassenheid heeft gecreëerd voor zichzelf. Daarnaast zal je vaak merken dat ouders die nog veel te dealen hebben met trauma’s en/of oude programmeringen, veel in hun slachtofferrol blijven hangen. Ze gaan in volledige ontkenning en kunnen jou nooit zien zoals jij bent.
Ze zullen altijd bezig zijn met zichzelf en daardoor vaak egoïstisch overkomen. En ze hebben geen ruimte om echt het kind aan te horen, dan wel te steunen en/of te troosten in het proces waar het kind in zit. De pijn is dan voor de ouder te groot te dragen, en projecteert dit wederom weer op het kind. Hierdoor blijft de dynamiek ongezond en wordt daardoor heel erg toxisch. Het is dan aan het kind of degene dat dan nog blijft toelaten, of daarin zijn of haar grenzen aangeeft. Want zolang jij dit gedrag tolereert, zal deze energie zichzelf blijven uitnodigen in jouw leven. Is het niet door je ouders, dan wel door vrienden, gezin, sociale leven, algemeen en romantische relaties. Want het heeft effect op al jouw relaties in jouw leven en ook de relatie die je hebt met jezelf.
Gezond en ongezond
Zodra ouders dus een verwachtingspatroon creëren, en van jou bepaalde dingen gaan verwachten, kom je dus terecht in een patroon van voorwaardelijke liefde. Want onvoorwaardelijke liefde zou een ouder altijd mogen geven, wil het de kinderen op een gezonde manier opvoeden. Het kind wordt geboren uit liefde, totdat de programmeringen tot stand komen en het kind gevormd wordt naar de maatstaven van de ouder. In sommige gevallen zo erg dat het kind zich geneigd voelt zichzelf in een keurslijf te zetten om maar in de smaak te vallen. Dit kan doordat het kind vaak te horen krijgt dat bepaalde emoties niet toegestaan zijn : doe niet zo boos, je moet niet aanstellen, wat zit je te janken, je bent veel te gevoelig, je moet luisteren, je mag dit niet en je mag dat niet. Dus het kind wordt systematisch kleiner gehouden, tot het kind zich gaat vormen naar de wensen van de ouder en zichzelf onder controle gaat houden om maar geliefd te worden. En hieruit ontstaat vaak de pleaser en een ongezonde loyaliteit naar de ouders toe, wat codependentie creëert, waarin het kind totaal voorbij gaat aan de behoeftes van zichzelf.
Het kind zal zich tot op latere leeftijd steeds conform de regels van de ouders en de maatschappij gaan vormen, om er maar bij te willen horen. En hieruit ontstaat een voorwaardelijke liefde. Want zolang jij maar bent zoals men van jou verwacht, dan wordt je geliefd, geaccepteerd en toegestaan. Zodra jij iets van rebels gedrag vertoont, waarin jij je grenzen aangeeft, waarin jij je stem wilt laten horen en jij jouw behoeftes kenbaar wilt maken. Dan zullen ouders en/of systemen jou tegengaan, en elke keer klein willen houden of controle houden om jou toch in die geknede vorm te houden. De programmering is dan zo sterk, waardoor ouders vaak niet het inzicht hebben of willen hebben en vanuit een volwassen manier hiermee om kunnen gaan. En nogmaals heeft dit vaak ook te maken met de oude verwondingen en/of programmeringen die de ouders ook met zich meenemen en niet of nooit aan hebben willen kijken. Het is dan aan jou of jij deze dynamiek en programmering door wilt laten gaan, of dat je bereid bent om voor jezelf te kiezen en weer in jouw kracht te willen komen te staan.
Kies voor onvoorwaardelijke liefde voor jezelf
Dus het is nu aan jou of jij onvoorwaardelijk voor jezelf durft te kiezen, ongeacht de verwachtingen van de wereld om jou heen. De perfectionist in jou, de pleaser in jou, de loyaliteit in jou, die mag je allemaal ombuigen naar jezelf. Je mag de controle loslaten en vertrouwen op jezelf en dat je al goed bent zoals je bent. Je hoeft je niet meer te vormen naar wat of hoe een ander jou wilt zien. Je mag in zijn totaliteit volledig zijn wie je bent. Je mag jouw grenzen en behoeftes aangeven, en als iemand die niet eert…dan mag je diegene loslaten. Wie zegt dat je loyaal moet blijven aan een ander als het ten koste gaat van jezelf. Trouw blijven aan jezelf is de grootste erkenning naar jezelf, waardoor jij weer in je kracht gaat staan. Niemand kan dat voor jou doen, alleen jijzelf. Want als jij de ander afwijst, wijs jij jezelf niet af.
En er is geen grotere liefde dan zelfliefde. Zelfliefde is onvoorwaardelijk en zet jou weer terug in jouw kern, en jouw bestaansrecht. Dit is wie jij bent. Je hoeft je naar niemand en niets meer te vormen. Wees jouw authentieke zelf en ga staan voor wie en wat je bent. En vooral jouw gevoeligheid mag er zijn, want die gevoelens die onze hele levens maar niet geaccepteerd worden door alle systemen, is juist jouw grootste kracht die jou alles geeft wat je maar wilt en nodig hebt. Dus kies jij onvoorwaardelijk voor jezelf en neem jij het stuur van jouw leven weer over? Of blijf jij op de passagiersstoel zitten en laat je andere mensen en systemen jouw leven runnen. Het is nu tijd om verantwoordelijkheid te nemen voor jouw leven en die leidersrol weer terug te pakken. Want als jij het stuur weer overneemt, kun jij alles in jouw leven creëren wat jij wilt, maar vooral ook meer vrede ervaren. Want je stapt uit het conflict, met jezelf, de mensen om je heen, je ouders en systemen. Jij kan zelf bepalen en je hebt altijd een keuze. Dus doorbreek jij dit patroon of ga je door op jouw oude overtuigingen en programmeringen? Mocht je hulp nodig hebben om deze systemen te doorbreken, dan kan je altijd een kennismakingsgesprek inplannen met mij om eventueel een traject aan te gaan. In dit traject gaan we werken aan alles ontleren wie en wat je was, en ga ik jou helpen jou weer te herinneren wie je bent.
Namaste